(१३१) अजून नाही.........................................अजून नाही

---

खालची डावीकडची कविता एका मान्यवर कवींची आहे. उजवीकडे त्या कवितेचे एक वेषांतरित रूप आहे. शब्दांच्या खेळातून निर्माण होणार्‍या मनोरंजनापलिकडे त्या वेषांतरित रूपाचा कोणताही हेतू नाही!

---

तुमच्या कंप्युटरवर दोन्ही कवितांच्या ओळी सुसंगत रितींनी दिसल्या नाहीत तर तुमच्या keyboardवरची “Ctrl” आणि “- ” किंवा “Ctrl” आणि “+ ” ही दोन बटणे एकाच वेळी दाबून अक्षरांचा आकार –font size– पुरेसा लहान किंवा मोठा केला असता त्या सुसंगत रितींनी दिसतील. त्या सुसंगत रितींनी दिसणे बरेच इष्ट आहे.

---

अजून नाही	अजून नाही
अजून नाही जागी राधा, अजून नाही जागे गोकुळ; अशा अवेळी पैलतिरावर आज घुमे का पावा मंजुळ. मावळतीवर चंद्र केशरी; पहाटवारा भवती भणभण; अर्ध्या पाण्यामध्ये उभी ती तिथेच टाकुन अपुले तनमन. विश्वच अवघे ओठा लावुन कुब्जा प्याली तो मुरलीरव; डोळ्यामधले थेंब सुखाचे: "हे माझ्यास्तव... हे माझ्यास्तव..." कवयित्री : इंदिरा संत	अजून नाही उठला नवरा केव्हाच उठले सगळे गोकुळ; अशा अवेळी शेजारघरती गर्जू लागला श्री. भांदकुदळ. पूर्वदिशेवर सूर्यकेसरी ऊन ओके त्याचे रणरण; अपुल्या किचनमधे उभी ती निःश्वास टाकत, सुन्न तिचे मन. विश्वच अवघे अपुल्यात दंग कॉफी प्याली ती चवहीन; डोळयांमधुनी थेंब गळाले; "हे कोणास्तव.... हे कोणास्तव...."