खालची डावीकडची कविता एका मान्यवर कवींची आहे. उजवीकडे त्या कवितेचे एक वेषांतरित रूप आहे. शब्दांच्या खेळातून निर्माण होणार्‍या मनोरंजनापलिकडे त्या वेषांतरित रूपाचा कोणताही हेतू नाही!
तुमच्या कंप्युटरवर दोन्ही कवितांच्या ओळी सुसंगत रितींनी दिसल्या नाहीत तर तुमच्या keyboardवरची “Ctrl” आणि “- ” किंवा “Ctrl” आणि “+ ” ही दोन बटणे एकाच वेळी दाबून अक्षरांचा आकार –font size– पुरेसा लहान किंवा मोठा केला असता त्या सुसंगत रितींनी दिसतील. त्या सुसंगत रितींनी दिसणे बरेच इष्ट आहे.
| श्रावण | मुंबईतला श्रावण |
|---|---|
सरी श्रावणाच्या येती शेला पाण्याचा उडतो पंखा उन्हाचा मधून थोडा थोडा उमलतो चिंब भिजून कर्दळ लाल फुलांनी पेटते ओल्या आगीत फुलांच्या शीळ साळुंकी पेरते मग कलत्या उन्हात होते आभाळाचे गाणे जेथे संपून उरते उभ्या जन्माचे या देणे कवी: वा. रा. कांत |
झोडी पावसाच्या येती झोत पाण्याचे उडती मोटर-ट्रक जाता जवळून तुंबलेल्या पाण्यातून चिंब भिजून कपडे मन वैतागते ओल्या आगीत मनाच्या कुणी पेट्रोल फेकते मग येऊन घरी कपडे बदलणे ते काम संपवून पुढच्या कामास लागणे! |
No comments:
Post a Comment